Коронавирустан вафат булган хезмәттәшебез Алия Арслановага 30 апрельдә 41 яшь тулган булыр иде. Көтелмәгән үлем булганга, без, аның хезмәттәшләре, Алиябезне бик тә сагынабыз, юксынабыз. Ә әнисе һәм сеңелесе, балалары һәм ире турында сөйләргә дә юк инде. Шушы көннәрдә Зөлфия апа Шиһапова кызын сагынып язган бер кочак шигырьләрен алып килде. Алиянең якты истәлегенә багышлап бастырабыз.
Төшләремә кердең син
Төшләремә кердең бүген,
балам,
Икебез дә шундый куандык.
Куллар сузып күрешәм
дигәндә,
Никтер тагын күздән
югалдың.
Чынбарлыкта булган кебек
булды бар да,
Күзләрең дә тутырып
карады.
Уянасым килми яттым да
бит,
Тик азагы гына булмады…
Кыска гына вакыт эчендә дә
Төшләремә керсәң —
шатланам.
Сагынамын, аңлатырлык
түгел,
Юксынам бит, балам,
юксынам.
Кояш нурларыннан сине
эзлим
Иртәләрен, таңнар атканда.
«Төшләремә, зинһар, кер», –
дип телим,
Алсуланып айлар чыкканда.
Язмышлардан узып булмый
бер дә,
Күрәчәкләр шулай
булгандыр.
Үтәр инде гомерләрем
минем
Сине көтеп…
Сине сагынып…
* * *
Соңгы очрашу
Синең белән үткән
урамнардан йөрим,
Сине эзлим… Сине юксынам.
Тукталышта көтеп утырам,
Килеп җитәрсең дип
бераздан.
Озак кына карап торам юлга,
Килмәвеңне инде белсәм дә.
Тик йөрәкне генә
ышандырып булмый
“Ул юк инде” дигән сүзләргә.
Кем белә бит шушы көнне
безнең
Соңгы очрашуыбыз
булганын.
Уйлыйм хәзер менә шунда
инде
Гомер тукталышы булганын.
Бик сагышлы карап тордың
миңа,
Сизгән кебек…
Җибәрәсең никтер килмәде.
Соңгы сүзләр…
соңгы карашлар дип,
Уебызга да бит килмәде.
Һәрбер нәрсә сине
хәтерләтә,
Һәрбер нәрсә сине уйлата.
Истәлекләр булып кала
алар –
Синең белән булган
вакытлар.
Догаларым барып
җитсен иде,
Сагнуларым минем
түзмәслек.
Тыныч йокла инде, балам,
салкын гүрдә,
Урыннарың булсын
җәннәттә.