Башкортстанның Благовещенск шәһәрендә 29 баланы үз канаты астына сыендырган гаҗәеп бер гаилә яши. Әтиләре – 57 яшьлек Вахид Вәлиевне күптән түгел махсус хәрби операциягә озатканнар.

Гаиләнең шәхси архивыннан

29 балага «әти» дип дәшү бәхете биргән Вахид абыйга бу кадәр тәвәккәллек каян килгән? Гомумән, гаилә ничек шулай ишәйгән? 29 сабыйга әни назын бүләк иткән Ирина Вервельская үз язмышы турында «Интертат»ка сөйләде.

Балаларның берничәсе үсеп, мөстәкыйль тормышка чыгып киткән, кайберләре үз гаиләләрен корып җибәргән. Бу гаиләдә 3 бала үзләренеке, 2 баланы уллыкка алганнар, калганнары – тәрбиягә алынган балалар. Хәзерге вакытта 7 бала әти-әнисе белән яши – 4 укучы, 3 студент. Шунысы кызык: балаларны Вәлиевларга Аллаһ гел юлларына чыгарып торган, балалар йортына барып, махсус эзләп йөрмәгәннәр дә диярлек.

Өч ел элек гаиләгә «Ата-ана даны» дәүләт бүләге тапшырыла, ә Ирина быел Россиянең эшмәкәр хатын-кызлар берләшмәсе оештырган «Хатын-кыз – ел директоры» бөтенроссия бәйгесендә җиңгән. Берничә юнәлештә бизнес алып баруы – транспорт компаниясе, үсентеләр питомнигын тотуы – аны шушы җиңүгә китергән. Булса да булыр икән шундый булдыклылык?! Бер баш миенә күпме уй сыйган бит! Һәр баланы уйлыйсы, онык мәшәкатьләре, хуҗалык, мал-туар, шуның өстенә берничә бизнесны кайгыртасы. Күзләр маңгайга менәрлек чикләнмәгән күләмдә эш… Күп очракта бизнес дип «үлеп киткән» хатыннар ирдән уңмый, гаилә бәхетләре юк. Ә монда икесе дә бар. Искитмәле!

«Эчми, тартмый, күктән йолдыз төште бугай миңа, дип уйладым»

Ирина үзе күп балалы гаиләдә үсүе аңа үз тормышында бик булышкан, дип саный. Олы бала буларак, ул вакытта булышуы әти-әнисе өчен булса, өйрәнүе – үзе өчен. Һәркемгә эшне дөрес итеп бүлә белү дә шуннан килә. «Әти-әни гел эштә булгач, бөтен гаилә мәшәкатьләре минем җилкәгә төшә иде. Гаиләдә төпчек бишенче кыз туганда, миңа 17,5 яшь иде. Әни хисе миңа шул чакта ук сеңгән инде», – ди ул.

Ирина 2 баласы белән беренче иреннән аерылгач, тормыш арбасын тарту берүзенә кала, эшмәкәр булып китә. Кибет ачып җибәрә. Көннәрнең берсендә кибеткә булачак ире Вахид керә. Нәрсәдер шаяртып алган булып, сатучы Иринага күз ташлый.

Ул миннән «кияүдәме» дип сорый, «юк, аерылган» дидем. Шулай тәки сөйләштереп әйттерде. Аннары тагын бер сатучыдан да минем турыда сораштыра башлаган. Икенче тапкыр кияүгә чыгу уе юк иде дә миндә. Ни өчен дигәндә, үз өем белән яшәгәч, әти булыша иде, безнең белән яшәде, ир-ат эше әтидә иде, алай ир-ат кулына мохтаҗлык сизмәдем, – дип сөйли башлады Ирина Вервельская.

Тормышында Вахид Вәлиев пәйда булганда, аңа 30 яшь, балалары Артем һәм Златага 10 һәм 6 яшь була. Гыйшык утында янган татар егете бирешә торганнардан булмый: ничек тә булса Иринаның йөрәгенә ачкыч табарга тырыша. ТЭЦта крановщик булып эшләп, югары хезмәт хакы алып та, эшеннән китеп, машина йөртүче булып, Иринага кибеткә эшкә керергә тәкъдим итә. Ирина ризалаша, Вахид товар ташый, башкаларын эшләшә, Иринаның уң кулына әверелә. Шулай 2 ай эшләгәч, көннәрдән беркөнне егет, кыюлык җыеп, Иринаның әтисенә кереп, кызының кулын сораган.

2 ай эчендә мин аның ышанычлы, алтын куллы булуын аңладым. Эчми, тартмый, күктән йолдыз төште бугай миңа, дип уйладым. Әнисе дә бик ошады – бик пөхтә, мөстәкыйль, эшчән хатын. Кыскасы, бөтенесе күңелгә хуш килде, акрынлап, үзенә шулай гашыйк итте. Бик уңай кеше булып чыкты. Ясалма түгел, ничек бар, үзен шулай күрсәтә. Артыгын сөйләшми, кирәк вакытта гына бик шәп нотык тота белә. Кызларга шундый яхшы кырыс тәрбия бирде. Кызлар кияүгә чыкты, кодалар «нинди тәрбия!» дип шаккаталар, рәхмәт әйтәләр, – дип уртаклашты Ирина.

«Әйдә, бала алыйк әле»

2001 елда уртак кызлары Регина туа. 2004 елда тагын бәбәй алып кайтырга уйлыйлар, тик йөклелек бик авырдан уза, игезәк малайлар үле туа. Гыйнвардан апрель башына кадәр Ирина хастаханәдә реанимациядә яткан. Ирина бик авыр вакытларында Вахид үзенә терәк булганын искә ала.

Иремне бердәнбер тапкыр – 6 мартта реанимациягә керткәч, мин «әйдә, бала алыйк әле» дип сорадым. Ул минем кулымны кысты да, «әйдә» диде. Башка берәү әле куркыр иде, мин бит инде анда үлем хәлендә яттым. Ә ул бала алу теләгемә каршы килмәде. Ул шундый көчле теләк иде. Сораша-сораша, шунда ук Вахид уллыкка алырга яңа туган бала эзли башлый. 2004 елда әнисе баш тарткан яңа туган балалар күп иде. Әле бит аның тәртибен беләсе бар – каян, ничек аласы, нинди документлар кирәк… Вәгъдә иткән икән, ул аны эшли. Менә шундый кеше ул. Документлар әзер булгач, Артурны уллыкка алдык. Баланы алып кайткач, мин шунда ук сихәтләнә башладым. Вахид шулкадәр кадеремне белде. Әле гинекологиядә дәваланып йөрергә дә мине яралыларны йөрткән шикелле йөртте ул, – дип Ирина, авыр көннәрен искә төшереп, күз яшьләренә дә ирек бирде.

Шулай 4 балалы гаилә булып яши башлыйлар, бу вакытта бизнесларын да киңәйтәләр, 3 кибетле булалар. Дөрес, барысы да шома гына барган дип әйтеп булмый. Әле бергә яши башлаганда, беренче иреннән кызы Злата Вахидне кабул итә алмаган. Ирина әйтүенчә, кызчык әти-әнисе аерылышуын авыр кичергән.

Злата 1нче класска укырга кергәч, авырдан барды, укырга өйрәнә алмады. Хәтта аны икенче елга калдыру соравы да килеп баскан иде, аннары аның белән Вахид шөгыльләнә башлады. Яңа елдан соң Златаның иҗекләп укый башлаганын күреп, укытучысы шаккаткан иде. Шулай, Вахид көен табып укырга өйрәтте, ләкин Злата барыбер ачылып китә алмады, йомыкый булды. Балалар йортыннан Люба исемле кыз белән классташлар иде. Люба турында сөйләгәндә, Златаның күзләре яна иде. «Алайса, өйгә чәйгә чакыр, без дә күрик», – дидем, әле үзебезгә алу башка да кереп карамый иде. Шулай берничә тапкыр безгә килгәч, мин Любага безнең гаиләгә килергә тәкъдим иттем. Анда инде шатлык очкыннары әйтеп бетергесез иде. Вахид та ризалашты. 5 бала булсын, дидек. Бу – кызларның 5нче класста укыган вакыты иде.

Җәй узды, 1 сентябрьгә мин аларны Злата белән икесен курчак итеп киендердем. Безнең класста балалар йортыннан тагын Настя Попова исемле кыз да бар иде. Ул үзе безгә килеп йөри башлады. Безнең кызлар белән әллә ни дус түгел иде. Укуы да начар. Берсендә шулай кызларның артыннан кайткан да тәрәзәгә шакып ята. «Сезгә керсәм ярыймы», – дигәч, керттек. Бик кызгандым аны: чәче-башы тузган, кыяфәте начар…

Аннары безгә еш килә башлагач, балалар йортыннан да кисәтү булды. Настяны үзебезгә алыйкмы әллә, дигәч, Вахид каршы килде. Соңрак, Настя күз яшьләре белән «мине алыгыз инде» дип ялына башлады. «Нигә Любаны алдыгыз, мине алмыйсыз», – дип гарьләнде. Тагын Вахидкә дәштем – «юк» ди. «Настя, сез күбәү булгач, әле яшәргә урын да кирәк бит», – дип карыйм. «Сез бит өй төзисез», – дип әйтеп куймасынмы? Исем китте. Бала шуңа игътибар иткән. Ул барыбер шулай килгәләп йөрде. Берсендә капка төбендә «нишлисең» дип сорап куйган идем, Вахид тә шунда иде. «Менә әтигә китап укып утырам», – ди. Тәки шулай әтисенең күңелен яулады ул. Мин аны, үҗәтлеге белән үз язмышын үзе хәл итте, дим.

Вахид кереп, кулларын юды да, «бар, әнисе, документларны рәсмиләштер» дигәнен сизми дә калды кебек. Мин сөенечемнән Настядан да алда йөгергәнмендер балалар йортына. «Вахид рөхсәт бирде, алтынчы баланы алабыз!» –дип килсәм, Настяны аерым бирмибез, диделәр. Аның анда игезәге Миша, акылга зәгыйфьрәк олы абыйсы Коля да бар икән. Нишләргә дип, тагын Вахидкә чаптым. Әле йорт та төзелеп бетмәгәч, туганнары Настя янына килеп йөрерләр, дип килештек. Ялларга, бәйрәмнәргә бездә булдылар. Ул 2 малай хәтта миңа туган көнгә ваза бүләк иттеләр, – дип искә алды Ирина күңеле тулып. – Аннары 2 малайга бездә калырга ризалык белән карар чыгардылар. Малайлар куанычыннан түшәмгә кадәр сикерде, ахрысы.

Вахиднең дә кулы күтәрелде, 3 малай белән бергә 3 катны төзеп тә чыктылар. 247 квадрат метрлы йорт җиткездек. 8 балалы булып 2-3 ел яшәдек, төрле бәйгеләрдә катнаштык. 2007 елда республиканың «иң яхшы тәрбиягә алучы гаилә» конкурсында каташып, икенче урынны алдык. 2019 елда шушы ук бәйгедә беренче урынга ирештек.

«Ал әле, ул Вахидкә шундый охшаган, колаклары шулай ук тырпаеп тора»

Тугызынчы бала гаиләгә очраклы килеп кергән. Опекага белешмә артыннан килгәч, андагы җитәкченең ашыгыч рәвештә, «бер малайны поликлиникага барып алырга кирәк, исерек анасыннан тартып алганнар» дип чабып йөргән мәле булган.

Миңа карады да: «Ал әле, ул Вахидкә шундый охшаган, колаклары шулай ук тырпаеп тора», – ди. Мин чыгып, машинага утырдым да, бу хакта Вахидкә әйтәм. Ул озак уйламастан машинасын кабызды да, киттек. Килсәк, чыннан да, әйтерсең, ул Вахид малае. Шулай, вакытлыча опекага алганда бала 11 айлык иде. Аннары без аны уллыкка алдык.

Ә 10, 11нче балалар килеп керүгә Регина сәбәпче булды. Моны олы абый-апалары, комачаулыйсың дип, бүлмәдән куалар икән. Берсендә ул шулай «мин ялгыз, минем белән беркем уйнамый» дип еламсырый башлады. Балалар йортына барып, Регинага яшьтәш булырлык иптәш сорадым. «Бар шундыйрак кыз, тик аның абыйсы да бар», – диләр миңа. Вахид малайларга каршы түгел, дидем дә, икесе дә безгә кайттылар, – дип сөйләде.

Гаиләгә Аделина килеп керү тарихы да бик үзенчәлекле. Ирина туганнары гозере буенча эш белән балалар йортына баргач, караңгырак бер бүлмәдә 2 бала утырганын күреп ала. Аларны әле балалар йортына китергән генә булалар, тәрбияче апалары алып кереп киткәндә, Аделина, бернәрсәсе дә калмыймы дип, як-ягына каранып, бөтен әйберләрен ипләп җыйнап кереп киткән. Шундый кечкенә кызның пөхтәлеге Иринаның күңеленә кереп кала. Өйгә кайткач та, үзенә урын таба алмый йөри.

Менә шушыларны сөйләгәндә, Иринаның нинди киң күңелле булуы, анда әйтерсең бөтен дөнья сыя алуына мин тагы бер кат инандым.

Әйдәгез, барып, шул кызны карыйк әле, аның үз-үзен тотышы шаккатырды. Безнең гаиләгә ул бала кирәк, – дидем. Килдек тә, шул кыз турында сораша башладым. Ул рәтле сөйләшми, акылга да зәгыйфь, «куян иренле» булып туган икән. Юлда кайтып барганда, Вахид белән озак кына сөйләштек. Сәламәт балаларны тәрбияләү җиңел, ә менә бу авырту балалар кемгә кирәк, монда аларга беркем булышмый, дидем. Авыру балалар сәламәт балаларга карап өйрәнергә тиеш, аңа яхшы логопедлар кирәк, дидем. Шулай дия-дия үгетләдем, без Әдиләне үзебезгә 2013 елда алдык. Аңа берничә операция ясаттык. Хәзер аның ничек сөйләшкәнен ишетсәгез, хәтта инвалидлык төркеменнән чыгардылар. Ничек тиз сөйләшергә өйрәнгәнен хәтта сизми дә калдык. Ул беркайчан алдаламый, миңа шул сыйфаты ошый.

Ул балакай мин килгәнче үк, тәрбияче апаларына «минем арттан тиздән әни килә» дип сөйләнеп йөргән икән, әйтерсең, сизенгән, – ди Ирина.

«Берсе ишекне ябып, икенчесе шуңа килеп бәрелеп, ишек ваткан көннәре булды»

Балаларда көнләшү дигән нәрсә була. Гаҗәп: Иринаның үз балалары беркайчан чит кеше балаларын асрамага алганга каршы килмәгән, алай гына да түгел, үзләре дә ниндидер мохтаҗ балаларны алырга әти-әниләрен үгетләгән чаклары булган. Балалар үсеп чыгып китә башлагач, 12 бүлмәлек йортта бүлмәләр бушый башлаган. Шулай итеп, тагын балалар өстәлә торган. Документлар рәсмиләштерелгәннәре 29 булса, Ирина сүзләренчә, тагын 2 бала документсыз Вәлиевлар гаиләсе химаясендә булган.

Ирина барлык балалары турында горурланып сөйли. Барысы да югары белемле. Дөрес, үскән вакытта малайларның чәчләрне агартырлык шуклыклары да булмаган түгел. Куышып, йөгереп, берсе ишекне ябып, икенчесе шуңа килеп бәрелеп, ишекне дә, телевизорны да ваткан чаклары булган. Берәү булса, селкеп җилтерәтер иде, Вахид проблеманы тыныч кына хәл итә торган булган. «Мин күзем акаеп, сүзсез кала идем. Ә Вахид: «Нәрсә эшләдегез инде, әйдәгез, хәзер барып, яңаны алабыз, я булмаса, төзәтәбез», – дия иде. Шулкадәр тотрыклы холыклы иде», – ди Ирина.

Шулайдыр, ирең тыныч, сабыр булмаса, алырсың ул кадәр баланы тәрбиягә!

2018 елда Вәлиевлар гаиләсендә вакыйгалар күп булган – туйлар, өй туйлары, тик шул ук елны Настяның игезәге Михаил һәлакәткә эләгеп үлгән. Быел Витя дигән малайлары да 20 яшендә 3 көнгә комага китеп чыга алмаган, инсульттан җан биргән. «22 мартта улы туды, аны да күрмичә китте», – дип көрсенеп куйды Ирина.

«Яшьләрнең гомерен саклап калу өчен, аны анда Аллаһ җибәргәндер»

Ирина бүгенге көндә балалар бакчасы мөдире урынбасары булып эшли. Хосусый транспорт компаниясе бар, декоратив үсентеләр питомнигы тота. Шәһәрне яшелләндерергә булыша. Башта хобби булган эше бизнеска үсеп җиткән. Балаларына барлыгы 13 туй оештырып үткәргәннәр. «Без беркайчан борын чөймәдек. Кодалар белән гел дус, килешеп яшәдек. Кәттә туй телиләр икән – кәттә, гадирәк икән – гадирәк», – ди Ирина.

Хәзер үзләре белән 7 бала яши – 4 мәктәп укучысы, 3 студент. Балалар акрынлап урнаша, тормыш җитеш, рәхәтләнеп яшисе иде дә, тик Вахид махсус хәрбия операциягә ил данын сакларга барырга карар итә. Хәзерге вакытта Вәлиевлар канаты астында үскән 2 егет тә махсус хәрби операциядә. Уллары анда булгач, Вахид тә читтә кала алмаган.

Вахид үзе карар кабул итте, медкомиссия үтеп, контракт имзалагач кына миңа әйтте. «Анда ярдәм кирәк бит, нәрсә көтеп утырабыз без, күпме яшьләр үкенечле үлем белән китеп бара. Ичмасам, машина йөртермен, я техника төзекләндерермен», – дип китте. Аның әхлагы, фикер сөреше дөрес, үз-үзен тотышы белән бик күп яшьләрне коткарыр дип уйлыйм. Ниндидер ситуациядә үзләрен дөрес тотарга өйрәтер. Без инде монда ничек тә яшәрбез, ә анда ул кирәк. Машина йөртүче итеп алганнар аны, снарядлар, ризык ташыр… – ди Ирина.

Шулай да, ничәмә ничә еллар ир ышыгында таш дивар артында күк яшәгән хатын-кызга ышанычлы кешесен читкә чыгарып җибәрүнең авырлыгын Ирина үзе генә беләдер.

Башта аның китәсен ишеткәч, бик авыр булды, ярсыдым. Үз эчемә бикләнеп, бер тәүлек буе уйландым. Ник андый карарга килгән? Элек мин, кеше үз теләге белән китә икән, димәк, гаиләдә нәрсәдер начар, дип уйлый идем. Үзем шушы тирегә килеп эләккәч, әллә рәнҗетәмме, әллә арганмы, дип уйладым. Балалар да инде күбесе үсте, бергә бик күп сынаулар аша уздык, күп кичердек. Акчада да түгел хикмәт: хәзер ул аңа анда тәкъдим иткән акчадан да күпкә күбрәк акча эшли. Сәбәбе нидә китүенең, дип аптырадым. Бер генә вариант кала иде – патриотлык уянган, яшьләргә ярдәм итәсе килеп киткән.

«Ярар, мин көчле, матди хәле нык, яши алыр, дигәнсеңдер, әниең турында ничек уйламадың, гел аның янына йөрисең бит», – дидем. Ә ул миңа: «Әни белән сөйләштем, «сине тотмыйм» дип әйтте», – ди.

76 яшьлек әнисе дә тыныч кына җибәргәч, мин инде килешергә кирәк дип уйладым. Әни йөрәге сизә ул, көчле. Әнисе озатканда да еламады, нык торды, без дә аңа карап, тыныч булдык. Барысы да яхшы булыр, дип уйлыйм. Карар кабул иткән икән, димәк, шулай кирәк. Тормыш юлында аның рискка бара торган эшләре күп булды, һәм гел уйлаганча барып чыга иде, мин юкка борчылган булып кала идем. Вахид шундый гаҗәеп адым ясады. Безгә хәзер аның өчен дога гына кылырга кирәк.

Хуҗалыкта 3 үгез, 4 дуңгызыбыз бар. Хәрби операциягә тушенкалар ясап җибәрәбез. Октябрьдә үгез суеп, тагын тушенкалар ясыйсы бар. Хәзер инде әтиебезгә аерым әзерләячәкбез. Без аңа: «Син – Ватанны, без сине саклыйбыз», – дибез.

Аның корычтай холкы, рискка дөрес бара белүе яшьләргә кирәк булачак. Ул озак яшәргә, исән-сау кайтырга тиеш. Яшьләрнең гомерен саклап калу өчен аны анда Аллаһ җибәргәндер… – диде Ирина.

Без язманы әзерләгәндә, Ирина Вервельская Вахид абыйның әнисе белән сөйләшеп, энекәше Ринат Вәлиев тә контракт имзалап, абыйсы артыннан китүен әйтте. Димәк, Вахид абыйның туганнары арасында да абруе зур, дип нәтиҗә ясап була.

Ирина Вервельскаяга, барлык балаларына якыннарының исән-сау әйләнеп кайтуын телибез!

https://intertat.tatar

23 сентября в Самарской Соборной мечети состоялся «круглый стол», посвященный вопросам изучения истории татарского народа в Поволжье. Поводом для его проведения послужил приезд в Самару известных татарских ученых-историков института истории им. Ш.Марджани Академии наук Республики Татарстан – доктора исторических наук Искандера Измайлова и кандидата исторических наук Ильнура Миргалеева.

В ходе мероприятия Благодарностью за большой вклад в изучение истории и сохранение историко-культурного наследия татар Самарского края был поощрён вице-президент СРТОО “Дуслык” Халиуллов Минахмет Мидехатович.

Поздравляем Вас Минахмет Мидехатович с получением заслуженной награды, которая является прямым подтверждением Ваших высоких личностных качеств. Желаем вам дальнейшего успешного жизненного пути, исполнения задуманного, скорейшей реализации масштабных целей.

В прошедшее воскресенье учащиеся школы «Яктылык», представители Регионального духовного управления мусульман Самарской области, а также Департамента городского хозяйства и экологии Администрации Самары, прибыли на берег острова Зелененький, это одно из самых красивых мест на реке Волга , слияние двух рек Сока и Волги и так называемые Жигулёвские ворота. Путешествие проходило на теплоходе по реке Волга. По ходу к острову Зелёненький ребята повидали достопримечательности города Самара со стороны Волги, живописные берега и Жигулёвские горы. Прибыли они с целью очистить его от последствий летнего отдыха горожан. В акции «Чистые берега» ДУМ Самарской области принимает участие ежегодно.

Активисты убрали с прибрежной полосы почти весь мусор, а в глубине острова высадили 300 саженцев сосны.
Напутственным словом собравшихся поддержал и муфтий Самарской области Талип Яруллин. «У истинного мусульманина всё должно быть чистым и опрятным: душа, мысли, тело, дом и окружение. Ислам требует от людей соблюдения чистоты и порядка во всем», – сказал он.

В итоге на береговой зоне острова, на площади, превышающей пять гектаров, собрали около 12 кубометров мусора, который отправили на утилизацию, а на двух гектарах лесной территории высадили 300 саженцев сосны.

Цель мероприятия – привлечь внимание общественности к экологическим вопросам и внести свой посильный вклад в выполнение задачи сохранения окружающей среды.

В Самаре организацию подобных акций, направленных на приведение в порядок рекреационных зон и популяризацию среди населения ответственного отношения к природе, решено продолжать, пока позволяют погодные условия.

Как отметил директор школы “Яктылык” Газизов Радик Равгатович, такие акции важны, в первую очередь, для детей, поскольку они помогают приобщить подрастающее поколение к труду, любви к природе и бережному отношению к ней.

Завершился праздник труда «веселыми стартами» и совместным обедом — для участников экологической акции приготовили плов, чай и сладкие угощения.

Сегодня в поселке Усть-Кинельский стартовала XXVI Поволжская агропромышленная выставка – 2024, которая проходит 20-21 сентября. Визитная карточка ярмарки – экспозиция “Сельская улица”, на которой свои лучшие товары представляют все районы 63-го региона.

Камышлинский район подготовил свой павильон. Нам есть, чем гордиться. Приглашаем всех к нам! У нас большой выбор продукции, которую можно также продегустировать. Татарское гостеприимство вам обеспечено!

Камышлинский район

В школе «Яктылык»  прошла встреча учащихся 10 – 11  классов с военнослужащим Эльдаром Султановым, прибывшим из зоны проведения СВО в краткосрочный отпуск.

Эльдар окончил школу “Яктылык” в 2015 году и поступил  в Вольский военный институт материального обеспечения.

До войны служил начальником топливной службы в 345-м гвардейском десантном – штурмовом полку 104-й гвардейской десантно-штурмовой дивизии в городе Ульяновске. Ильдар-профессиональный военный. В специальной военной операции он участвует с 2022 года. Был ранен, имеет боевые награды.

«В интернете много неправды и информационную войну на данный момент мы проигрываем, поэтому сейчас важно рассказывать ребятам правду, зачем мы там находимся, сказал Эльдар. – Патриотизм нужно воспитывать со школьной скамьи. Я надеюсь, у нового поколения будет мирное небо над головой, но если вдруг случается беда, нужно с честью защищать своих родных и близких, свою Родину, как это делали наши предки, и как делаем сейчас мы».

Открывая встречу, директор школы Газизов Радик Равгатович, вспомнил школьные годы Эльдара, как он также, как нынешние ученики сидел в этом актовом зале, и стал примером патриотизма для них.

Старшеклассники с неподдельным интересом слушали Эльдара, задавали ему вопросы: «Как он стал военным?», «Как сейчас обстановка на передовой?», «Как часто думаете о доме?», «Чего там больше всего не хватает?».

Военнослужащий рассказал, что, когда в 2015 году поступал в институт, не думал, что придётся участвовать в специальной операции, но участвуя в ней, прекрасно понимает, что провести её было необходимо, на службе им и его товарищами выполняется много важных и сверхважных задач, оставить наших соотечественников в руках националистов это неприемлемо для Российских солдат. Все, кто сейчас находится за ленточкой, понимают это и делают всё для защиты Родины. Мысли о доме они постоянно есть, ведь всё что делают бойцы на передовой, они делают ради защиты своих семей.

Также  Султанов Эльдар отметил, что для солдат, участвующих в спецоперации очень важна не только поддержка родных , а также искренние письма и открытки от школьников. 
По его словам, такие письма солдаты хранят, как талисман.

Эльдар  очень молод, после получения образование сразу был направлен на территорию спецоперации, ему, конечно, хочется вернуться к мирной жизни, но только «полностью покончив с нацистами». А дома его ждёт любимая семья, друзья, учителя его школы, которые волнуются за него и с трудом сдерживали слёзы слушая его рассказ о службе.

Все ученики  и учителя благодарили героя и по окончании встречи пожали ему руку. От имени всего коллектива заместитель директора Альфия Айратовна Мамышева пожелала ему стойкости, мужества, здоровья и скорейшего возвращения.

Для хлеборобов района прошедшие недели были благоприятными для проведения уборочных работ.
Как и в прошлые годы, механизаторы ИП КФ Х “Ф.С. Салаховой” к началу сентября полностью обмолотили зерновые культуры, засеяли озимые.
Сегодня в хозяйстве очищают зерно перед хранением и ведут вспашку зяби под урожай 2025 года. Со сводкой минувшей жатвы ознакомили глава фермерского хозяйств Фаузия Салахова вместе с помощником Асфаном Шаймардановым. В поле сейчас делать практически нечего, позади уже и осенняя посевная, хотя съездили посмотреть на одно из полей, где идет вспашка зяби. Трудится здесь на тракторе Марат Закиров, человек он новый в хозяйстве, но в аграрной сфере опытный работник.
– У нас 569 гектаров зерновых и зернобобовых. Основная продовольственная культура – пшеница. Стараемся ежегодно обновлять сорта семян. Весной поля были засеяны элитными семенами , полученными от последующего размножения оригинальных семян яровой и озимой пшеницы, ячменя репродукции элита. Урожай зерновых мы вырастили, хоть и не рекордный, но убрали его без потерь, к сожалению, погода принесла нам немало сюрпризов в виде осадков и холодов, – сказал Асфан Ахсанович – Озимая пшеница сорта Поволжская – 86 убрана с 273 гектаров, она дала по кругу 30 центнеров с гектара, яровая пшеница, причём делаем ставку на один сорт – “Кинельская Нива” репродукции элитные семена, с 204 гектаров получили 16 центнеров. Обмолотили овес, он дал 20 центнеров с гектара, ячмень – 25 центнеров. Уборку вели по мере созревания хлебов, всю зерновую ниву убирали напрямую.
Ждет своего часа подсолнух, который планируем начать убирать в конце сентября. В оптимальные сроки в хозяйстве провели сев озимых зерновых, которым вновь отдано здесь предпочтение.

– Вовремя справиться с уборкой урожая и севом – заслуга наших тружеников, добросовестное отношение людей, что позволило завершить весь намеченный объем работ в оптимальные сроки, – рассказывает глава хозяйства. – Уборку вели двумя комбайнами – Вектор – 410 и Енисей – 950, на совесть выполняли полевые работы Марат Ханнанов и Раиль Габдрахманов. Проявили старание водитель Радмил Гайсин, на территории механизированного тока сортируют новый урожай сезонные рабочие, молодые люди Дамир Нуриев и Руслан Вафин. Не отказывают в помощи пенсионер Халит Кашфаров, повар Сабиля Кашапова. Тепло отзывается руководитель крестьянско-фермерского хозяйства о своем помощнике Асфане Шаймарданове: – Незаменимый работник, поможет и словом, и делом, находится непосредственно в самом центре всех работ. Для него любое дело под силу, все у него получается. Вот и еще одна уборочная прошла организованно, с начала сезона все было подготовлено, отлажено”.

“Подхватившая” бизнес после смерти супруга Булата Минсагитовича Фавзия Салахова сама встала у руля КФХ, помогли и продолжают ее поддерживать дети. Всегда открытая, общительная, любознательная, настойчивая и целеустремленная вот уже четвертый год живет жизнью фермера. Кстати, она не единственная женщина в районе, которая руководит фермерским хозяйством. – Сохранила семейное предприятие и нисколько не жалею об этом, – признается Фаузия Сагитовна. – Хотя дело это очень даже хлопотное, трудное, требует много времени, сил, затрат. Были и такие, кто говорил, что ничего у меня не получится. Конечно, не все идет как по маслу, физически тяжело, но душа радуется!

Камышлинский район

 17 сентября 2024 года в селе Алькино простились с участником специальной военной операции односельчанином Мухамадиевым Рамисом Халитовичем. Он родился и вырос в селе Алькино. Учился в местной школе, учителя отзываются о нем только с хорошей стороны. После окончания школы работал водителем. Он подписал контракт с Министерством обороны в июне 2024 года, чтобы встать в ряды защитников Отечества. Служить наш земляк попал в штурмовое подразделение. Храбро и с достоинством исполнял свой воинский долг, защищал Родину и соотечественников. Погиб смертью храбрых во время выполнения боевых задач под населенным пунктом в Донецкой Народной Республике. Ему было 38 лет.
Проститься с Рамисом Халитовичем пришли родные, друзья, односельчане. Кажется, что пришло проститься с односельчанином, другом, одноклассником, родным человеком всё село, ведь он был очень справедливым, общительным, добрым, сострадательным человеком, способным приходить на помощь в любой ситуации. Даже мимо бездомного котенка и щенка он не мог спокойно пройти, приносил их домой. Сам о них заботился. К старшим относился с уважением. Любил маму и во всем ей старался помогать.
Во время траурного митинга со словами соболезнований выступили представитель администрации муниципального района Похвистневский Мамышев М.К., военный комиссар города Похвистнево, Похвистневского, Клявлинского и Камышлинского районов Тарасов Е.В, глава поселения Алькино Муллабаев И.Х., имамы села Алькино Маннанов М.Г., Башаров Н.А. , Юнусов Р.М. Все они высказали соболезнования и слова поддержки в адрес родных и близких героя. Венок прислал Губернатор Самарской области Федорищев В.А.
Военком вручил орден Мужества матери погибшего, присвоенный ему посмертно за мужество, отвагу и самоотверженность, проявленные при исполнении воинского долга в ходе СВО. Военнослужащие дали троекратный залп из трех автоматов.
Мухамадиев Рамис Халитович был с почестями похоронен сегодня на мусульманском кладбище(зиярате) села Алькино.
Выражаем глубочайшие соболезнования родным и близким погибшего военнослужащего. Вечная слава защитнику Отечества!

Администрация сельского поселения Алькино

С 8 по 10 ноября 2024 года в ТРК “Московский” (Самара, Московское шоссе, 18-й километр) пройдет третий маркет-фестиваль “Территория моды. Сделано в Самарской области”. Это масштабное мероприятие в сфере поддержки местных предприятий легкой промышленности.
Маркет-фестиваль проходит при поддержке Правительства Самарской области. Основная задача фестиваля – создать площадку для продвижения региональных брендов.

По итогам предыдущих маркет-фестивалей на одной площадке было собрано более 100 региональных участников, представлявших одежду, обувь, различные аксессуары и специализированное оборудование, а также представителей из других регионов.Только в 2023 году за три дня модную площадку посетили более 25 тысяч человек.

В этом году в рамках фестиваля пройдут выставка-продажа изделий, деловая часть, показы сезонных коллекций и много других интересных и полезных активностей.
Срок подачи заявок продлен до 1 октября 2024 года.

Регистрация участников доступна по ссылке. https://forms.yandex.ru/u/667286892530c202657aa069/

Контактное лицо:
Шумеева Юлия 8(846)214-59-96, 8(846)214-59-73, ShumeevaJV@samregion.ru