Кадерле тормыш иптәшем, әтиебез, яраткан бабам! Без сине чын књћелдђн туган кљнећ белђн тђбрикләп, корычтай исђнлек телибез. Гомер юлыћ якты кояш кебек булсын, џђрбер кљнећ куаныч, дљнья иминлеге белђн тулып торсын. Алдагы кљндђ дђ безне сљендереп, безнећ љчен изге догалар укып, бђхетле, шатлыклы гомер итњећне телибез. Һәрвакыт шулай киң күңелле, ярдәмчел, көләч йөзле булып кал.

Рђхмђт сиңа барысы љчен дђ,

Без бђхетле синећ яныћда.

Син зур терђк безгђ авыр

чакта,

Тормыш ямьле тик син

барында.

Нурлар чђчеп яшђ бу дљньяда,

Кљтмђгђндђ килсен

шатлыклар.

Без телибез сиңа якты кљннђр,

Бђхетле џђм тыныч

картлыклар.

Изге теләкләр белән тормыш иптәшең Гөлсирә, кызың Римма, киявең Сергей, оныгың Артур.