Соекле  этиебез, бабабыз! 

Без сине улларын-киленнэрен, оныкларын бугенге бейрем конен белэн котлыйбыз. Сина озын гомер, сэламэтлек телибез. Коннэрен шатлык белэн утсен, хаман шулай безгэ терэк булып яшэ. Безнен туган йортыбызнын яме бит син. Синен ярату тулы карашыны курер очен жыелабыз. Матур итеп куанып каршы аласын, борчылып озатасын.
Эти, доньянын рэхэтен, тормышнын михнэтен, кунелнен сафлыгын, намусын, пакълыгын анларга ойрэткэнен очен, хэрчак ярдэмгэ килуен очен, кеше арасында ким-хур итмичэ, яратып-соеп устергэнен очен чын кунелебездэн мен рэхмэт эйтэбез.

Улларын, киленнәрен, оныкларын һәм барлык туганнарын