Кадерле әниебез, сөек­ле әбиебез!

Син безнең таяны­чыбыз, ышанычыбыз, киңәш­чебез. Авырлыкларны зур са­­быр­лык белән җиңәргә, тор­мыш­та сынмаска-сыгыл­мас­ка, кешеләрне һәм тормыш­ны яратырга син өйрәттең без­не, әниебез. Гаилә дигән патша­лыкның алиһәсе булып, барыбызга юл күрсәтеп яшә­вең тормышыбызны нур­лый. Без кайткан саен тәмле ашлар, бәлешләр, кой­мак һәм өчпочмаклар пеше­реп каршы алганың өчен чиксез рәх­мәтлебез. Син – йорты­бызның алыштыргысыз яме һәм нуры. Киләчәктә дә мәңге сүнмәс кояшыбыз булып кал! Сиңа сәламәтлек, кайгы-хәсрәт­сез көн­нәр, балаларың-оныкла­рыңның бәхетен күреп, безнең арада шатланып яшәвеңне телибез.

Һәр балаңның игелеген күреп,

Гел сөенеп кенә яшә син.

Сиңа бәхет, шатлык

                                   теләгәндә,

“Амин” диеп торсын фәрештә.

Һәрбер иртә сине куандырып,

Шатлык белән яңа таң атсын.

Күзләреңне сагыш яше түгел,

Шатлык яше генә чылатсын.

Кызларың, кияүләрең, онык-оныкчыкларың исемен­нән иң изге теләкләр белән кызың Гөлсинә.