Кадерле әниебез, яраткан әбие­без, карт әбиебез!

Без сине чын күңелдән олы бәйрәмең бе­лән котлыйбыз. Тыныч тор­мыш, бәхетле картлык, тигез гомер, ко­рычтай исәнлек-саулык тели­без.

Туган көнең белән котлап ,

Телибез изге теләкләр.

Мәңге Раббым рәхмәтләре

Булсын сиңа буләкләр.

Раббым биргән гомереңне

Яшәргә насыйп итсен.

Авырулар, начар кәеф

Килмичә кире китсен.

Йоклаганда ике якта

Фәрештәләр утырсын.

Һәркөн иртән күзеңне ачкач,

Бәхетең көтеп торсын.

Изге теләкләр белән кызың Гөлсирә, киявең Хөснулла, оныкларың Дамир – Людмила, Радик – Алисә, оныкчыкларың Альбина, Равил, Рөстәм һәм Нурлан.